pradip namdeo chogale

  कवितेचा  भावार्थ  :-  आज सर्वत्र आधुनिक शिक्षणा मुळे संवर्धणा ची चळवळ जोर धरत आहे ,  परंतु या इंग्रजी पाश्चिमात्य भाषेमध्ये (विचारा) सर्वच गोष्टी आज अडकल्या गेल्या आहेत. गावातील खेडूत माणसाला जरी ही भाषा अवगत नसली तरी संवर्धणा ची गोम काय हे त्याला समजते. भाषेची अडसर न ठेवता स्थानिक भाषेत जर विचार मांडले तर संवर्धण जोर धरू लागेल ही बाब या कवितेतून कवि ने मांडली आहे. POEM // Theme :- Languages // language of conservation कवी - प्रदिप नामदेव चोगले मोबाईल – ९०२९१४५१७७ ई-मेल –  pradipnc93@gmail.com कुलाबा मुंबई ०५

संवर्धणाची भाषा शाळेत शिकत होत मी   अ , आ आणि आई वेळ बदलला काळ लोटला   लागली सर्वांना विकासाची घाई II १ II लहान होतो तेव्हा चंद्र होता मामा   आणि चिव चिव करणारी चिउताई आता मोठा झालो मी फार   तेव्हा समजले चंद्र तर अप्रकाशित दगडी भार II २ II जोतिबा आणि सावित्री ने ज्ञान गंगोत्रि दावली   शिक्षणाची दारे सारी गावोगावी उघडली आता आले आहेत थ्रिजी आणि फोरजी   मुल आणि पाल्य सर्व त्याच्यातचं बिजी II ३ II ‘ भाषा ’ असते अभिव्यक्तीसाठी हे तर सर्वजण विसरलेत   माझ्या भारत भूमीत सर्व चौकटी त डांबलेत ग्लोबल वॉर्मिंग आणि क्लायमेंट चेंज ची सर्वत्र चर्चा सत्रे   गावचा खेडूत आजही येथे देवराई च्या विचार गात्रेत II ४ II आमची म्हातारी आज ही शेतात देशी बियाणे जपते   नको संकर पर बियांचं म्हणून मातीत ती खपते नाही भाषा त्यांना अवगत इंग्लंडच्या त्या महाराणीची   परंतु कळते नागपंचमी आणि पोळा ही व्रते चिरंतन निसर्गाची II ५ II अहो साहेब इंग्रजी बीइंग्रजी ठीक आहे जागतिकी करणासाठी    मर्म मनाचे , भाव सृजनचे ही तर मातृभाषेतील अभिव्यक्ती विचा