pradip namdeo chogale

जलपरी अथांग महासागराची -  सिल्व्हिया अर्ले    जवळपास ९०% मासे आणि मत्स जीव जे आपण खाण्यासाठी म्हणून समुद्रातून पकडतो, साधारण ५०% समुद्री प्रवाळ (coral reef ) आणि आणखी बरेच काही सुंदर आणि महत्वपूर्ण अशी सागरी जैवविविधता आजच्या घडीला आपण नष्ट केली आहे. खुप मोठ्या प्रमाणात प्लॅस्टिक समुद्रात आपलं बस्तान पसरवत आहे. खुप काही वाईट आणि पर्यावरणाला हानी पोचवणारी कृत्ये मनुष्य प्राणी राजरोस पणे करत आहे. पण या आव्हानात्मक काळात एक जलपरी गेल्या ४ दशकापासून महासागर अभ्यासत आहे. हि गोष्ट आहे तिची आणि तिच्या समुद्रवेड्या ध्यासाची.     हा ध्येय वेडा प्रवास सुरु झालं १९५३ पासून जेव्हा आपला भारत देश नुकताच गुलामीतून मुक्त झाला होता. संपूर्ण जग चंद्रावर पाऊल ठेवण्यासाठी स्पर्धा करत होते. परंतु ती तेव्हा  पहिल्यांदा समुद्रात खोल उडी मारते.  महासागराचं अंतरंग न्याहाळले आणि मग सुरु होतो एक ध्येय वेडा प्रवास. ती सतत या समुद्राच्या खोलात जाऊन आपली गट्टी आणखी घट्ट करते. जवळपास ९९% समुद्र आज संपूर्ण रित्या आपणासाठी आज खुला आहे मग आपण त्यात काही करावे म्हणजे आज त्यात कोणी प्लॅस्टिक कचरा टाकतो, समुद्

The 6th of April, 2019, we all celebrated Gudi Padwa festival with great joy. But from the beginning of this new year, we have started to face many disasters from all fishing communities. The number of already decreasing fish seed stock in the sea, with ONGC being in the region of Gorai, Utan, Palghar, Vasai, the campaign for the exploration of oil reserves in the ocean and the binding on soiled fisheries, large scale development works such as the sea route ( Coastal Road).Whatever may be the reason, but it is framed today, that is the Fishery Society and our fishing. Earlier, we told many leaders and political parties our problems, but till now no questions have been received for them.Against the development work, we could never achieve a successful success. But there are so many examples of world-wide community-based conservation that a large number of forests, wetlands, slopes, or coastal creatures And with this effort, the local people could make a better alternative to the liv

दि १ मे २०१९ महाराष्ट्र दिन आणि कामगार दिन   समुदाय-आधारित  संवर्धन (Community-based conservation ), टमर (TAMAR - IBAMA) प्रकल्प ब्राझील आणि महाराष्ट्रातील कोळीवाडे - भाग २ उजळणी :-   मागील लेखामध्ये आपण महाराष्ट्रातील तसेच देशात इतर जी विकास कामे होत आहेत आणि त्यात जी असंख्य कोळीवाडे आणि सागरी अधिवास नष्ट होत आहेत या बद्दल समजून घेतलं. या अश्या वातावरणात आपली समुद्री उपजीविका आणि सागरी अधिवास टिकवण्यासाठी समुदाय आधारित संवर्धनाची गरज समजून घेतली. या लेखामध्ये आपण या पद्धतीचं एक यशस्वी जागतिक उदाहरण समजून घेऊ. जे उत्तम उदाहरण आहे जागतिक पातळीवर फुटबॉल मध्ये आपला नाव सोनेरी अक्षरात कोरणाऱ्या 'ब्राझील' या देशाचं. प्रस्तावना :-   जागतिक पातळीवर फार पूर्वीपासून स्थलांतरित जिवासंबंधी फार काटेकोर नियम करून त्याच रक्षण केले जात. ब्राझील मध्ये साल १९६७ पासूनच लेदरबॅक ( Dermochelys coriacea ) आणि हॅक्सबिल ( Eretmochelys imbricata  ) या सागरी कासवांना पकडण्यावर बंदी होती. या सागरी जीवांच्या रक्षणासाठी हि बंदी साल १९७९ पर्यंत आणि काही प्राण्याचं अंतर्भाव करून वाढवण्यात आली